Są takie artykuły, które całościowo traktują wędkowanie jakąś metodą. W spinningu jest ich sporo - bo to chociażby spinningowanie w rzece, w kanale, w jeziorze. W takich artykułach można znaleźć wiele cennych informacji i o technice łowienia, i o przynętach, i o sprzęcie oraz akcesoriach. Opowieści o metodzie, to także opisywanie obyczajów drapieżników, przekazywanie wiedzy na temat konkretnych wód i rodzajów akwenów. Tak naprawdę pisanie o spinningu ogólnie, zawiera całą masę szczegółów z wielu dziedzin dotyczących tej metody połowu. Spinning to nie tylko "rzuć i zwijaj". Trzeba jeszcze wiedzieć gdzie posłać przynętę i jak ją prowadzić, żeby... Żeby, po pierwsze, penetrowała jak najobszerniejszą połać wody... Po drugie, aby wabiła ryby w strefie, gdzie mogą one w ogóle przebywać, po trzecie, by prowadzona była w sposób skłaniający drapieżniki do ataku, po czwarte, piąte i jedenaste... Tajemnic związanych ze spinningowymi technikami jest wiele - bo metoda to w chwili obecnej rozległa. Spinninguje się przynętami wielkości pestki od czereśni i wędziskami, których szczytówkę można przez pomyłkę odgryźć zamiast żyłki, ale łowi się także wielkimi i ciężkimi jerkami za pomocą kijów o mocy małego żurawia portowego. Podobnie łowienie jazi, kleni, okoni na spinning stało się już odrębną specjalizacją. W połowie lat 90. Jacek Jóźwiak napisał dla Biblioteki "WW" monografię poświęconą lekkiemu spinningowi. Wówczas to była nowość. Umieszczamy tę monografię - nieco poprawioną i uwspółcześnioną. W dziale tym jest także miejsce na pełne opracowania innych autorów WCWI, łowiących "ultralajtem", gdyż ta metoda stosowana jest do łowienia wielu gatunków drapieżników oraz "ryb pogranicza".

Żyjemy w czasach, w których ogromny wybór sprzętu przyprawia nie tylko o zawrót głowy, ale powoduje także, iż wędkarskimi potrzebami i gustami nie rządzi już zdrowy rozsądek i świadomość, ale pryszczaci chłopcy z marketingu i reklamy. Na wędkarskich portalach i w wędkarskiej prasie obecnych jest kilka firm - i w sferze spinningu wciąż się międli ich nazwy. Tymczasem spośród setek wędzisk i kołowrotków, dziesiątków żyłek i plecionek, tysięcy innych akcesoriów da się wybrać naprawdę coś, co będzie sprzętem na lata. Ten dział ma pomóc określić nasze potrzeby (te rzeczywiste), sprecyzować wymagania i wybrać coś naprawdę dobrego, przydatnego, niezbędnego. Zakres jest ogromny - od sprzętu dla uczniów i studenterii, po akcesoria dla ludzi naprawdę zamożnych. Choć przecież nie zawsze stan porfela determinuje zakup sprzętu - są pośród nas setki ludzi, którzy na doskonały, drogi kij czy kołowrotek odkładają miesiącami i kupują kosztem wielkich osobistych wyrzeczeń. Podobnie jest z wyborem przynęt spinningowych. Ich stosowaniem niekoniecznie rządzi skuteczność, niekiedy wyznacznikiem ich popularności bywa moda i działania reklamowe. Tymczasem wciąż skuteczne bywają stare dobre wahadłówki, dobrze użyte obrotówki bywają niezastąpione w pewnych okolicznościach i w pewnych... rękach. I tak jak wciąż powstają nowe odmiany przynęt, nowe ich modele i wzory, tak wciąż rodzą się nowe sposoby ich wykorzystania. Właściwie to o prowadzeniu - muszkarze nazywają to "prezentacją" - wabika spinningowego można pisać grube książki. Jesteśmy przekonani, że taka gruba książka powstanie właśnie w tym dziale i że będzie można znaleźć tutaj informacje o tym, co dzieje się w świecie przynęt, jak z nich korzystać, w czym warto się specjalizować - w obecnych czasach bowiem lepiej doskonale "opanować" posługiwanie się jednym rodzajem wabika, aniżeli miotać się po znakomicie zaopatrzonym pudełku. Nie ma już sensu pytanie "na co wziął?", o wiele ważniejsze jest "jak prowadziłeś tę przynętę i dlaczego właśnie ją wybrałeś?"

Tekstów o metodzie spławikowej i gruntowej jest na WCWI sporo. W takich artykułach można znaleźć wiele cennych informacji i o technice łowienia, i o przynętach, zanętach, o sprzęcie oraz akcesoriach. Opowieści o metodzie, to także opisywanie obyczajów ryb spokojnego żeru, przekazywanie wiedzy na temat konkretnych wód i rodzajów akwenów. To teksty starające się opisać wiele aspektów "spławika", traktujące tę odmianę wędkowania całościowo, sumująco, repetytoryjnie (powtórkowo). Znajdziemy tu artykuły o połowach standardową, rekreacyjną spławikóweczką podczas wakacji, ale też o zabójczej dla rzecznych leszczy i krąpi przystawce, czyli zestawie przegruntowanym. I odległościówka bolońska na rzekę, i matchówka, czyli odległościówka angielska na wody stojące i wolno płynące, i bat z zestawem pełnym, i tyczka ze skróconym zestawem oraz całkiem sporo metod łączących ze sobą dwie czy nawet więcej technik. I spławik mocowany do żyłki "na sztywno", i przelotowy waggler... Mimo postępującej specjalizacji, wędkarze spławikowi najczęściej łowią na wiele sposobów. Jest też trochę o spławikowym wyczynie. Wiedza, którą posiadają wyczynowi zawodnicy może się przydać także kolegom bez rywalizacyjnego zacięcia, jeśli tylko będą umieli przetransponować osiągnięcia wypracowane podczas zawodów na wędkarską codzienność. Poza tym chcemy, aby także ci użytkownicy WCWI, którzy uczestniczą w rywalizacjach, znaleźli tutaj swoje miejsce i mieli gdzie poszerzać swoją wiedzę, dzielić się doświadczeniami i po prostu rozmawiać. W tym dziale znajdziecie też odpowiedzi na pytania: jak łowić z koszyczkiem zanętowym, jak montować zestawy, jak "uczulać" sygnalizatory, gdzie podawać przynętę, w jaki sposób nęcić i jakie podstępy stosować, aby wędkowanie skończyło się powodzeniem... Jak stawiać czy kłaść kije, na ile wędek łowić, gdzie szukać ryb i jak je sprowokować do brania. W artykułach zapoznacie się z różnymi technikami wędkowania, z różnym sposobem myślenia o łowiskach, rybach i wędkach. Feeder, kij leżący z bombką, wspinające się małpki, swingery, dzwoneczki, sygnalizatory elektroniczne, itp. Czyli po prostu kopalnia wiadomości o technice łowienia na różne gruntówki bez spławika. I na te delikatne, i na te najcięższe, najmocniejsze. W dziale zamieszczono również informacje o technice drgającej szczytówki. To jedna z technik, która ma swoich zaprzysięgłych miłośników.

Miłośnicy metod gruntowych to najczęściej amatorzy ogromnej ilości klamotów donoszonych nad wodę. Spławikowcy pośród nich to ludzie, którzy pod względem włóczonego ze sobą sprzętu ustępują jedynie zaprzysięgłym karpiarzom. Ilość rodzajów specjalistycznych wędzisk i kołowrotków przekracza wyobrażenie "normalnego" człowieka, a już na pewno każdej wędkarskiej żony (współmałżonka), zaś liczba akcesoriów i drobiazgów jest po prostu nieprzebrana. Gruntówki bez spławika to także rozległa dziedzina wędkarstwa - wiele technik, a więc ogromna liczba wędzisk, kołowrotków, akcesoriów, grubego i drobnego osprzętu. Chociażby wędziska - od najdelikatniejszych multipickerów o szczytóweczce o grubości żyłki używanej w najcięższych gruntówkach, po niewyobrażalnie mocne kije do plażowego castingu, które zastępują ostatnimi czasy najbardziej prostackie wędki do uprawiania gruntówki z ciężkim ołowiem dennym. To finezyjne kołowroteczki do żyłek o półtorakilowej wytrzymałości, po kołowroty wielkości maszynki do mięsa do plecionek o 100. funtowej mocy oraz multiplikatory o wydolności wyciągarki land rovera. To niewiarygodna masa ciężarków, koszyczków zanętowych i całej masy duperelków do montażu zestawów. To wyposażenie stanowiska, które zwozić niekiedy trzeba nad wodę furgonetką, to wędkarskie kosze, torby, plecaki, pudła, podbieraki, pokrowce na wędki i cała masa dodatkowych usprawnień.I o tym wszystkim właśnie jest ten dział. Powinien być jednym z największych w Centrum, niestety nie jest. Ale wciąż mamy nadzieję, że to się zmieni - samo opisanie specjalistycznych drobiazgów dla spławikowców, zestawów, podestów, pudełek, szufladek, sitek, wiaderek i innych wynalazków przebiło by zapewne całą obecną objętość WCWI.

O zanętach używanych zarówno na zawodach, jak i podczas wędkowania rekreacyjnego ukazało się już mnóstwo książek, napisano zapewne tysiące artykułów, zaś po świecie krążą dziesiątki tysięcy przepisów na cudowne mieszanki. I choć roli zanęty nie należy przypisywać magicznych właściwości, to jej znaczenie jest przecież ogromne - zarówno dla tych co łowią na tyczkę, jak i dla miłośników feedera, przystawki, gruntówki z ciężkim ołowiem. W tym dziale znajdziecie artykuły natury ogólnej, problemowej czy przeglądowej, ale także konkretne przepisy na mieszanki zanętowe. Także teksty o prawidłowym przygotowywaniu zanęt nad wodą i bezbłędnym ich podawaniu w łowisko. Zapraszamy wszystkich do dorzucania własnych, wypróbowanych receptur.

Ryby można łowić praktycznie na wszystko, co z istoty swojej jest organiczne. Choć ostatnio nawet wyprodukowano sztuczne robaki, sztuczną ikrę, a nawet sztuczne ciasto i skórki chleba... W każdym razie, prezentacja przynęt do metod gruntowych to robota dla wielu osób na wiele lat. To całe mnóstwo organizmów żyjących w wodzie, na lądzie, pod ziemą, a nawet tych latających w powietrzu, to mnóstwo bardziej lub mniej przetworzonych produktów roślinnych. Przygotowywanie przynęt, ich nawlekanie na haczyk czy montowanie odpowiednich do przynęt zestawów stanowi przeogromny zbiór przepisów znanych, ale także skrzętnie skrywanych tajemnic. To, że łowi się ryby na gotowaną kukurydzę, wiedzą wszyscy, ale już to, że jedną z najbardziej atrakcyjnych przynęt na brzanę jest mielonka z puszki, tzw. luncheon meet, wie już o wiele mniej osób. To, że wielkie sumy łowi się na pęk rosówek, jest ogólnie wiadome, ale fakt, że jeden z największych wąchali pod żerańską elektrociepłownią połakomił się na zwyczajną parówkę - znane jest nielicznym. I o tym wszystkim właśnie jest ten dział.

Podczas łowienia na sztuczną muszkę stosuje się wiele technik - jest wiele rodzajów rzutów sznurem muchowym, na wiele sposobów kontroluje się spławianie sznura i prezentuje muchy w łowisku (w muszkarstwie przynęty się nie prowadzi, ją się prezentuje rybom). Inaczej łowi się w małych rzekach górskich, inaczej w dużych, a jeszcze inaczej na rzekach nizinnych i wodzie stojącej. Odmienne reguły obowiązują podczas polowania na konkretne ryby - a na sztuczną muszkę poławia się nie tylko lipienie, pstrągi, łosośki, ale także szczupaki, bolenie, okonie, jazie, klenie, a nawet jelce czy uklejki. Stosuje się różne wędziska, odmienne sznury, inne przypony, muchy, sposób prowadzenia (prezentacji) przynęty. Nie mamy aspiracji konkurowania z portalami specjalistycznymi, ale z pewnością artykuły zawarte w tym dziale są w stanie przybliżyć muszkarskie techniki początkującym adeptom "flyfishingu".

Wędzisk muchowych jest na rynku co niemiara. Ich zakres cenowy jest ogromny - można znaleźć muchówkę za 100 zł, ale bywają i takie, które kosztują kilka tysięcy dolarów. Podobnie rzecz ma się z kołowrotkami, choć wszyscy muszkarze zawsze powtarzają, że są to tylko i wyłącznie magazyny na sznur. Wyposażenie i akcesoria do tej metody muszą się odznaczać wysoką jakością i funkcjonalnością - to wędrówki po ciężkim terenie oraz dużo brodzenia. Muszkarski sprzęt - i ten "gruby", i ten najdrobniejszy, poza użytecznością, ma jeszcze rolę obrzędową, niemal mistyczną. Otóż większość muszkarzy ma po prostu styl, wielu z nich klasę - i choć to się wielu łowiącym innymi metodami wydaje śmieszne, ten styl i ta klasa objawia się także w przedmiotach, które mają ze sobą (i na sobie) miłośnicy sztucznej muchy. Nie założymy też w WCWI katalogu sztucznych muszek ani zapewne nie poprowadzimy kursu ich kręcenia, możemy jednak wprowadzić kolegów w świat tych przynęt, zaś rozpoczynających przygodę z muszkarstwem nauczyć podstaw samodzielnego wykonywania kilku wzorów.

Choć łowienie na żywą rybkę nieodmiennie od pokoleń budzi kontrowersje, to jednak posługiwanie się tą przynętą jest naturalne jak wędkarstwo. Kto zresztą ma opory natury etycznej, może z powodzeniem na hak zakładać rybkę uśmierconą czy nawet konserwowaną, kupioną w sklepie, bowiem niemal te same prawidła rządzą klasyczną żywcówką co łowieniem na martwą rybę czy nawet na filety i tuszki. Na rybki łowi się w rozmaity sposób, najbardziej klasyczne wydaje się wędkowanie ze spławikiem - niekoniecznie z bombą wielkości piłki - ale łowienie "z gruntu" bywa równie skuteczne, a w niektórych okolicznościach wręcz nieodzowne. Taki sposób polowania na drapieżniki jest wciąż niezwykle popularny i niekiedy skuteczniejszy od spinningu, więc połów na żywcówkę i martwą rybkę musiał w WCWI otrzymać własny dział.

Był czas, kiedy najwięcej wędkarskich witryn w Sieci powstawało wokół łowienia karpi. Karpiarze mają także najwięcej na świecie wędkarskich czasopism specjalistycznych - no, może mogą się z nimi jeszcze równać łowcy bassów, ale to nas nie dotyczy. Karpiarze mają własne sklepy w internecie i w realu, mają własny język, który niełatwo zrozumieć nawet doświadczonym wędkarzom. Ten dział jest właśnie dla nich, ale pełni on dwojaką rolę - poza przytuliskiem dla łowców karpi ma także karpiarstwo przybliżać tym, których jeszcze obsesja ta nie poraziła i którzy ciekawi są specyficznych technik, sprzętu, sposobu myślenia o wodach, rybach i wędkach. Tym bardziej, że z osiągnięć karpiarzy wiele elementów zostało zapożyczonych do "normalnego" wędkowania gruntowego.

Zabawa sylwestrowa, strzelają korki od szampana, usta umoczone w trunku, buzi żonie, buzi dzieciom i jazda na parking, gdzie już od paru godzin zapakowane są trociowe manele. Po 7 godzinach jazdy ląduje się na moście w Kwakówku i bez zjadania kanapek gna nad Słupię i rzuca, rzuca, rzuca... Czy to normalne? A polowanie na głowacicę, to wyczekiwania na najobrzydliwszą pogodę, na wiatry, śniegi, pluchy - i znów kilkaset kilometrów w aucie czy pociągu. Ale, oprócz szaleństwa, łowienie ryb łososiowatych to ogromna wiedza, wieloletnie doświadczenie, niesamowita znajomość wody (w tym wodnej i przywodnej przyrody, nawet z łacińską systematyką). To odpowiedni sprzęt, odpowiednie techniki połowu, przynętowa mistyka i misteria zachowań nad rzekami, rzekami, strumieniami. Dział ten przeznaczony jest dla zaawansowanych już "salmonidasów", jak i dla tych, którzy przygodę z łosośkami dopiero chcą zacząć.

Bałtyk wcale nie jest najgorszym miejscem dla wędkarzy - można łowić z kutra, z własnej łodzi, ba, nawet latem z pontonu. Można także łowić z plaży, w portach, w ujściach rzek, w zalewach, w których woda słona miesza się ze słodką. Ludzie z Wybrzeża tak właśnie robią, na kutrach spotkać można wędkarzy z całej Polski, latem coraz więcej urlopowiczów zabiera ze sobą wędki. I choć mija czas na morskie wędkarstwo (w wydaniu krajowym), bo po prostu nie ma co łowić (może okresowo poza beloną i śledziem) to jednak zawsze wpadnie nam artykuł od pasjonata metody. Żeby nie zginął w czeluściach portalu postawowiliśmy wydzielić dla nich dział.

Niewielki procent wędkarzy nie zasypia w zimę ;). Ale ci, którzy choć raz spróbują wędkowania pod lodem - w dobrym towarzystwie i po przygotowaniu - na ogół do lodu tęsknią. Wiele ryb znakomicie bierze spod lodu, takich i tylu okoni co zimą nie daje się na ogół upolować w cieplejszych miesiącach. Jednak wędkarstwo podlodowe to niełatwa dziedzina naszego hobby. Ale koledzy, którzy w nim zasmakowali, z wielkim rozżaleniem przyjmują ciepłe zimy. Sprzęt do wędkowania pod lodem nie jest drogi, ale samo wędkowanie na mrozie do tanich nie należy. Porządne ubranie i obuwie na lód są sporym wydatkiem, ale dają prawdziwy komfort przebywania na świeżym powietrzu. Mroźny świat przestaje być wrogi i wędkarstwo - także o tej porze roku - staje się prawdziwą przyjemnością. O tajemnicach wędkowania pod lodem - we wszystkich jego aspektach - opowiadają artykuły w tym dziale.